یا عزیز یا علی

دوستان در ایات قران صفات متعددی برای خدای سبحان ذکر شده که توجه به مجموعه ی اونها راهی واضح را بریا شناخت او پیش رومون باز میکنه  . توجه به این نکته که خداوند دارای ذاتیست ورای همه ی این صفات بسیار در شناخت او راهگشاست  برای همین بسیار مهمه که صفات الهی رو به شکل یک مجموعه در نظر داشته باشیم  خدایی که در عین عالم بودن شنواست  در  عین شنوایی بیناست  در عین بینایی مهربانه در عین مهربانی توبه پذیره  در عین توبه پذیری عادله در عین عدالت به حساب و کتاب همه بطور دقیق رسیدگی میکنه و از این قبیل اگر بتونیم تصویر جامع و کاملی از مجموعه  ی این صفات در ذهن بگنجونیم انوقت به ذات الهی و شناخت حقیقت وجودی او خیلی نزدیک شدیم . اگه بطور روزانه این توفیق رو نداریم که قران رو باز کنیم و خداوند رو از منظر کلام خودش بشناسیم سوره ی توحید که چند بار در نماز های روزانه میخونیمش فرصت بسیار خوبی به ما میبخشه تا متذکر بشیم خداوند کیست  چیست کجاست  و چگونه است . قل :بگو  به هر وسیله ی ممکن اونچه را که در درون هست ابراز کن . الله : معبودی که همه در درک او حیرانند . احد : تک و  مجرد  انچه دویی ندارد  . صمد : بلند مرتبه ی محکمی است  بر  همه برتری دارد و هیچ چیز بر او برتری ندارد . ولد  :خارج شدن چیزی از چیزی در معنای مادی و چه معنوی
کفو: شبیه بودن در صفات و خصوصیات . راستی چه موجودیست که مامور شدیم به هر وسیله ی ممکن بر یگانگی او شهادت بدیم او چه موجودیست که برتر از همه چیزه  اون چه موجودیست که نه از کسی زاده شده و نه کسی را زاده  یکی است و یکتا  و اون چه موجودیست که هیچ چیز و هیچ کس و هیچ تصویری و هیچ تصوری شبیه او وجود نداره . حقیقت وجود خدا چیزیست ورای صفاتی که میشناسیم و تمام ویزگیهایی  که برای او بر میشماریم   

یا وفی یا زکی

دوستان اگه به درون خودمون مراجعه کنیم به وضوح میفهمیم که خداوند قدرت یادگیری را در ما قرار داده و با استفاده از این نیرو میتونیم به مجهولاتمون دست پیدا کنیم و از نااگاهی ها رها بشیم  علاوه بر این هر یک از ما میتونیم شاهد توانمندی ها معلومات و قدرت خودمون باشیم و اونها رو درک کنیم حواس ما ابزار ارزشمنی اند تا به وسیله ی اونها محیط بیرون از وجودمون رو لمس کنیم و مشاهده  بنابراین اگه بتونیم قوای حسیمون رو به خوبی فعال کنیم و از اونها به درستی استفاده کنیم گامی مهم در  راه علم و اگاهی مون برداشتیم . اگر حواسی که خداوند به ما عطا کرده بهمون اجازه میده با عالم طبیعت ارتباط برقرار کنیم و اونچه را که در بیرون از وجود  ما و در طبیعت هست بشنویم و ببینیم و لمس کنیم قوه ای هم هست که خداوند عطا مون کرده تا به وسیله ی اون با عالم مثال ارتباط برقرار کنیم این قوه چیزی نیس جز قوه ی تصویرگری . قوه ی تصویرگری یا به عبارتی همون قوه ی تخیل این امکان رو ایجاد میکنه تا به درک حقایقی که در عالم طبیعت و پیش روی ما نیستند نائل بشیم به این ترتیب برخلاف اونچه که در تصور عامیانه هست  خیال پردازی نه تنها دور از تفکر و تدبر نیست بلکه وسیله ایست برای تفکر و تدبر . اگه قوه ی تصور کردن و خیال پردازی در ما وجود نداشت نمیتونستیم درک درستی پیدا کنیم از حقایق قرانی  چه اونهایی که اشاره به گذشته دارند و دیگه در محزر ما نیستند تا اونها رو بطور طبیعی لمس کنیم و بفهمیم و چه اونها که در اینده رخ میدهند و حالا امکان دسترسی به اونها نیست . داستان گذشتگان و توصیف اخرت دو محور مهم موضوعیند که بخش عظیمی از ایات قران به اونها اختصاص داره و بدونه قوه ی تصور امکان درک این حقایق وجود نداره عالم مثال عالمیست واسطه بین طبیعت و عقل که کاروان انتقال حقایق به انسانه بنابراین با بالا رفتن قوه ی خیال بصورت مثبت و هدفمند امکان بهتری برامون فراهم میشه تا تفکر کنیم و بر میزان شهودمون بیافزاییم . ایات بهشت و جهنم در قران برای بالا بردن قوه ی خیال و رساندن قوه به شهود بسیار معثر اند  

یا محق یا معطی

سلام

عزیزان بیشتر ایات قران به دلیل خاصی نازل شده اند یعنی دارای شان و فضای ویزه ای در نزول اند بنابراین اگر با فضای نزول ایه و شان نزول اون اشنا باشیم میتونیم به فهم بهتری از ایات دست پیدا کنیم دانستن فضاو شان نزول ایات این فرصت رو به ما میده که خود رو به جای شخصیت های مثبت و یا منفی ماجرا ها قرار بدهیم و با تکیه بر قوه ی تصور ( تصویر گری ) در فضای کلی ایات قرار بگیریم و به این ترتیب امکان درک بهتر معانی ایات رو داشته باشیم . وقتی قوه ی تصویر گریمون تقویت بشه و امکان برسی حالات مختلف یک  اتفاق رو بدست بیاریم مطمئنا زوایای متفاوتی از معانی در ذهنمون ایجاد میشه خدای سبحان نه تنها با بیان سرگذشت پیشینیان و یا توصیف قیامت قوه ی تصویر گری ما رو تحریک میکنه بلکه به ابزار حواس ظاهری  و باطنی ما نیز اشاره میکنه . موافقید بعضی از اونها رو با هم مرور کنیم ؟ سمع : درک کردن صدا با گوش  یا به وسیله ی قوه ی روحانی و نور باطنی یا احاطه ی وجودی . بصر : علم پیدا کردن با چشم دل  یا چشم قلب . نظر  : دیدن با تعمق و تحقیق در موضوعی با چشم یا بصیرت . ذوق : چشیدن که ممکن است به وسیله ی حواس چشیدنی و حسی صورت بگیرد یا به واسطه ی حس باطنی . امی نداشتن چشم .چه چشم ظاهر و چه چشم باطن . ید : قوه ی مجریه ی انسان . رئیه  : هر نوع نگاه کردن با چشم قوه ی خیال :شهود روحانی و یا قوه ی مخیره . جلد : پوستی که پوشاننده و محافظت کننده است . میبینید عزیزان تمام وازگانی  که در قران کریم ذکر شدند و به نوعی حواس ظاهری ما رو به ما یاداوری میکنند  معنایی عمیق تر از اونچه در ظاهر دارند  بیان میکنند . دیدن واقعی و درک معانی و پدیده ها با دله نه صرف تماشای اونها با چشم سر . شنیدن واقعی هم تنها به معنای گوش دادن به اوا ها نیست بلکه رسیدن به درک و معرفته و حتی داشتن دست هم معنایی فراتر داره و اشاره است به توانایی اجرایی انسان بنابراین اونچه که مهمه  اینه که به درک شهودی حقایق و پدیده ها برسیم نه این که با حواس ظاهری خود بطور طبیعی اطراف خود رو حس کنیم  

یا قوی یا غنی

سلام

درمطلب قبلی اشاره کردیم که اگر قوه ی خیال و تصور در وجود ما نبود درک بسیاری از حقایق برامون میسر نمیشد و عمده ی حقایقی که در قران امده از این ویزگی برخورداره یعنی برای درک اونها ناچاریم از قوه ی تخیل و تصورمون کمک بگیریم . بیان داستان گذشتگان و یا توصیف بهشت و اخرت و همینطور دوزخ که بخش عظیمی از ایات قران کریم رو به خود اختصاص دادند به منظور تبیین حقایقی نازل شده اند که درک اونها به صورت طبیعی و با حواس ظاهری امکان پذیر نیست  بنابراین تصور کردن و تخیل کردن راهیست برای ایجاد ارتباط بین طبیعت و عقل یعنی رسیدن به حواس شهودی . در قران کریم کلمات بسیاری امده که به حواس ما اشاره دارند و درواقع بر تاثیر حواس بر ادراک تاکید  میکنند کلماتی مثل سمع  بصر نظر شرب ید و از این قبیل اما جالب اینجاست که همین کلمات که دال بر حواس ظاهریند از نگاهی عمیق تر ناظر بر حواس شهودی ما هستند بهترین ایاتی که شاهد این واقعیتند ایاتی اند که به حواسی از پیامبران اشاره میکنند مثل ضلعید یا اوللابسار .  خداوند در سوره ی صاد از پیامبر بزرگواری مثل حضرت داوود با عنوان ضلعید یاد میکنه و بر پیامبر بلند مرتبه ای چون ابراهیم با عنوان اوللابسار ذکر میکنه در چنین تعابیری مطمعنا دست داشتن یا چشم داشتن به معنای شهودی و حقیقی اون منظور بوده  به این معنا که اون بزرگواران  در اجرای فرامین الهی دارای قوه ی اجرایی و برای تشخیص حقایق عالم دارای قوه ی بیناییند . بنابر این حواس ظاهری ما وقتی ارزش حقیقی دارند که واسطه  ی رسیدن به معناهای شهودی و حقیقی باشند و اگر اینطور نباشه یعنی گوش چشم دست  پا و اعضای دیگر مون وسیله ای برای درک حقایق نباشند اونوقط بین انسان و حیوانات تفاوتی نخواهد بود چرا که اونها هم از همین حواس ظاهری برخوردارند 

 نشریه "جوییش ژورنال" در مقاله خود با عنوان "آیا آنجلینا جولی باید درباره منازعه میان اسرائیل و فلسطین فیلم بسازد؟" نوشت: پس از نوشتن مطالبی درباره دیدار "آنجلینا جولی" و "برد پیت" از موزه یادبود هولوکاست در واشنگتن به منظور تبلیغ فیلم آنجلینا با نام "در سرزمین خون و عسل"، تنها به سوال یکی از خبرنگاران اسرائیلی از جولی می‌توان فکر  کرد. سوالی که به طرز شگفت‌آوری ابتکاری نبود و جدی به نظر نمی‌رسید: آیا وی فیلم دیگری درباره یک منازعه ژئوپولتیک مانند منازعه میان اسرائیل و فلسطینیان می‌سازد؟

انتظار بهتری از "گیل تاماری"، رئیس دفتر کانال 10 اسرائیل در واشنگتن نبود. اما وی به خاطر اینکه جلب توجه کند و یا چیز بهتری برای پرسیدن نداشته، این سوال را نپرسیده بلکه واقعا خواستار آن است که جولی این فیلم را بسازد.

درباره عضویت فلسطین در سازمان ملل در یک برنامه تلویزیونی نظرسنجی می‌شود
این مسئله همزمان با برنامه تلویزیونی "اسکربال" به نام "اینتلیجنس اسکورد" که در آن درباره اینکه "آیا سازمان ملل باید عضویت کامل فلسطین را بپذیرد"، مطرح شد. تعداد زیادی از بینندگان این برنامه به این مسئله رای مثبت دادند. افرادی که در موافقت با این موضوع بحث‌هایی را مطرح می‌کردند: "مصطفی برغوثی"، نامزد سابق ریاست تشکیلات خودگردان فلسطینی (یکی از اقوام عمر، موسس جنبش تحریم، بی‌بهره‌سازی و مجازات) و "دانیل لوی"، یکی از مذاکره کنندگان سابق اسرائیل در دوران "رابین" و "باراک" و کارشناس ارشد "اندیشکده آمریکای جدید" بودند. از سوی دیگر "دور گلد"، سفیر سابق اسرائیل در سازمان ملل و مشاور "نتانیاهو"، نخست وزیر اسرائیل و "آرون دیوید میلر"، مذاکره کننده سابق خاورمیانه‌ای آمریکا با این موضوع مخالف بودند.

فرد برنده در مناظره عقاید بهتری ندارد بلکه هوشمندانه‌تر صحبت می‌کند
این نظر برنامه‌ساز اولیه این برنامه "رابرت روزنکرانز" است که مطرح کردن عقاید در یک مناظره عمومی که در آن مهم‌ترین و تحریک‌برانگیزترین مسائل روز مطرح شده و درباره آن با بینندگان بحث می‌شود، منافع مهمی برای مردم دارد. اما آیا آنها واقعا عقاید مردم را تغییر می‌دهند؟ آیا آنها منازعه‌ها را حل می‌کنند یا آتش اختلاف را برافروخته‌تر می‌سازند؟ این برنامه گرچه جالب و هیجان‌انگیز است اما احتمالا بیش از آنکه هدفش روشنگری باشد، جنبه سرگرمی دارد؛ و من نیز علاوه بر اینکه اطمینان ندارم که نظر بینندگان متقاعدکننده‌ترین بحث باشد، افرادی که برای بحث درباره موضوعی دعوت می‌شوند از بهترین‌ها در رشته خود هستند که همین مسئله منجر به بحث‌هایی متقاعدکننده و هوشمندانه و حتی مایه استهزا و خنده می‌شود. در نهایت فردی که برنده می‌شود عقاید بهتری ارائه نمی‌دهد بلکه هوشمندانه‌تر صحبت می‌کند.

نگاه غیر انتقادی و احساسی آنجلینا جولی به جنگ بوسنی یکی از نقاط قوت فیلمش است
در بخش دیگری از این مقاله خود آمده است: نفوذ واقعی از عقاید خوب نشأت می‌گیرد که در قالبی احساسی بیان شده باشند. فیلم‌ها نیز اینگونه قدرت می‌یابند. یکی از نقاط قوت "در سرزمین خون و عسل" جولی نگاه غیر منتقدانه و احساسی آن به جنگ بوسنی بود. اگرچه توجه اصلی فیلم به پاکسازی نژادی مسلمانان بوسنیایی از سوی صرب‌های مسیحی در اوایل دهه 1990 بود اما جولی به داستان طولانی و پیچیده‌ای که در پس این مسئله قرار داشت، اشاره می‌کند. نظر افراد در اینجا اهمیتی ندارد بلکه به نظر می‌رسد که جولی می‌خواهد بگوید به هر دو طرف و به داستان‌های آنها توجه کنید و این مسئله ادعای هر یک از طرفین مبنی بر درست بودن ادعایشان را رد می‌کند.

دوستی و محبت و نه بحث‌های طولانی و جانبدارانه می‌تواند به خشونت‌ها پایان دهد
این نشریه در پایان می‌نویسد: همچنین به نظر می‌رسد که وی می‌خواهد بگوید در یک منازعه آنچه که مهم است، حقیقت نیست بلکه شجاعت معنوی از اهمیت برخوردار است. این دوستی و محبت است که می‌تواند به خشونت پایان داده و دردها را تسکین دهد نه بحثی که درباره درست بودن یا غلط بودن عقاید دو طرف تصمیم‌گیری کند.